Падвіды: не мае.

Біятоп: вялікія падмоклыя, кіслыя лугі, парослыя асокамі і рэдкiмi групамі кустоў, а таксама вялікія тарфянікі, балоты, рэдка зарослыя кустамi, часам зарастаючыя сажалкi (у параўнаннi са звычайнай чаротаўкай патрабуе менш густой i нiжэйшай раслiннасцi).

Гняздо: “уціснутае” ў купіну асакі або ў ніжнюю частку куста, праз які расце высокая травянiстая расліннасць, над балоцiстым грунтам цi вадой ад 3 да 30 см. Старанна, але часцей няшчыльна збудаванае гняздо з шырокіх лістоў асакі, сцёблаў, павуцiны i раслiннага пуху (радзей травы); высцілка з сухой травы, звычайна з карэньчыкамi і асакой (часам з прымессю пер’я, расліннага пуху або каласкоў асакі). D = 7,5-11 см, d = 4,5-6,5 см, H = 7,5-9 см, h = 4-4,5 см.

Яйкі: 4-6 (3-8), крыху падоўжаныя, белыя, светла-аліўкава-шэрыя або аліўкава-жоўтыя, колер фону слаба бачны з-пад вельмі густых і дробных карычнева-аліўкавых плямак. У рэдкiх выпадках выступаюць тонкiя перарывiстыя воласападобныя чорныя лiнii. Памеры: 17,0 х 13,0 мм (15,0-19,0 х 12,0-15,0 мм).

Арэал: разарваны i плямiсты; цэнтр. і ўсх. Еўропа, вузкiм поясам да Сібіры (да р. Об), лакальна вядома ва ўсх. Германii, Польшчы, Венгрыi, б. Югаславіi і Літвы. Найболшая частка папуляцыі лакалізуецца на вялікіх балотах у Беларусі.

Пералёты: IV-V, (VII)VIII-IX(X). За межамi арэала сустракаецца ў Iрландыi, Данii, Нарвегii, Швецыi, Фiнляндыi, Эстонii, на Балеарскiх а-вах, Мальце, у Грэцыi, Турцыi, на Азорскiх i Канарскiх а-вах.

Месца зімовак: слаба вывучана; зах. Афрыка на Пд ад Сахары.

Беларусь: рэдкі, спарадычна пашыраны на нізінных балотах у паўд. і зах. частках краіны пералётны від.

На галаве жоўта-белаватыя палоскi, якiя са спiны заходзяць на надхвосце, светлыя грудзi ў цёмныя рыскi. Голас: спявае падобна, як звычайная чаротаўка, але больш манатонна, часта чуваць «эррр-дідіді, эр-дю-дю-дю», часта ў палёце альбо з высокага сцябла. Позыў «цек». Даўжыня цела 13 см, размах крылаў 16-19 см.